'Υπνε που παίνρνεις τα παιδιά, έλα πάρε και τούτο να χαρείς!
Γιατί το ταλαιπωρείς;
Και τί έγινε που μεγάλωσε λιγάκι;
Θέλει κι αυτό να ακουμπήσει στο μαξιλάρι, να αδειάσει το μυαλό του απο τους δαίμωνες και να κοιμηθεί...έτσι απλά, ήρεμα, όπως έκανε πολύ, μα πολύ, παλιά.
Δώσε του μια ευκαιρία και εκείνο δεν θα σε θεωρήσει ποτέ πια δεδομένο και εύκολο.
Δεν θα σε χαραμίσει για χαζοξενύχτια, ούτε θα σε διακόψει παρά μόνο αν είναι απόλυτη ανάγκη.
Παρ'το το έρμο κι ας μην το φρονιμέψεις.
Γαλήνεψε λίγο το ξερό του το κεφάλι μήπως και μπορέσει να σκεφτεί καθαρά το πρωί.
Νάνι...νάνι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου